چاقی و تمرین

چاقی معمولاً به عدم تعادل بین مصرف انرژی و صرف آن اشاره دارد به گونه‌ای که انرژی اضافه در سلول‌های چربی ذخیره می‌شود. این سلول‌های چربی در تعداد افزایش می‌یابند و منجر به موارد مختلفی از پیامدهای سلامتی می‌شوند.

چربی زائد بدن معمولاً منجر به افزایش خطر بیماری‌های قلبی، دیابت، بیماری‌های صفرا و کبد، استخوان‌چرخی و برخی از سرطان‌ها می‌شود. چاقی به یک همه‌گیر جهانی تبدیل شده است و برآورد شده که حدود ۱٫۳ میلیارد نفر دارای وزن زیاد یا چاقی هستند.

علایم چاقی

در میان عوامل خطر چاقی، مهم‌ترین آن‌ها شامل مصرف بیش از حد غذاهای غنی از انرژی و کاهش فعالیت فیزیکی یا سبک زندگی نشخواری می‌شود.

علل دیگر چاقی شامل اختلالات غدد درون ریز، هاiptalamus و ژنتیکی است. تعادل نازک بین مصرف کالری و صرفه جویی آن توسط عوامل زندگی ای مثل فراوانی چربی و قندهای غذایی و کاهش فعالیت جسمانی به شدت تحت تاثیر قرار می‌گیرد. این موضوع منجر به تغییرات منفی در فیزیولوژی بدن می‌شود.

bmi

افراد چاق تلقی می‌شوند هنگامی که وزن آنها بیش از ۲۰٪ بالاتر از وزن ایده‌آل خود باشد. شاخص جرم بدن (BMI) به عنوان وزن به کیلوگرم تقسیم بر مجذور قد به متر محاسبه می‌شود.

معیارهای فعلی پذیرفته شده برای اضافه وزن به عنوان سطح شاخص جرم بدن (BMI) بیشتر از ۲۵ kg/m² و چاقی به عنوان BMI برابر با ۳۰ kg/m² تعریف شده است. اندازه‌گیری دیگری درصد چربی بدن است که در اینجا نشان داده شده است:

توزیع چربی

توزیع چربی یکی از بزرگترین عوامل موثر در بروز بیماری است. به عنوان مثال، توزیع چربی در بخش بالای بدن به «اندروید» معروف است و با خطر افزایش بیماری عروق تاجی، فشار خون بالا، سطح کلسترول بالا، دیابت و همچنین اختلالات هورمونی و قاعدگی مرتبط شده است. این موضوع با اندازه‌گیری نسبت پهنای کمر به بندانگشت تعیین می‌شود.

ریسک بیماری از طریق توزیع چربی می‌تواند با اندازه‌گیری محیط کمر، که به صورت سانتی‌متر اندازه‌گیری می‌شود، نیز مشخص شود:

ورزش و مدیریت چاقی

بنابراین ورزش یکی از مهم‌ترین اقدامات در مدیریت چاقی است. این موضوع معمولاً به تغییرات رژیم غذایی، داروها و مدیریت جراحی چاقی اضافه می‌شود.

جز از کاهش وزن با افزایش مصرف کالری، ورزش همچنین اعتماد به خود را بهبود می‌بخشد که به نوبه خود، پیروی از رژیم غذایی و فعالیت فیزیکی را افزایش می‌دهد.

درمان تمرینی برای چاقی باید در یک برنامه موردی و تحت نظارت قرار گیرد که بهترین نیازهاي بيمار را برآورده کند. تمرین باید آهسته شروع شود و با بهبود ظرفیت عملکردی افزایش یابد.

تمرین و توزیع چربی بدن

تمرین وزن بدن را کاهش می‌دهد و به توزیع چربی بدن تأثیر می‌گذارد با تشویق کاهش چربی منطقه‌ای، به ویژه در بطن. این موضوع خطر بیماری‌های مرتبط با توزیع چربی بالای بدن را کاهش می‌دهد. علاوه بر این، وزن از دست رفته هم بهترین حالت حفظ خود را با تمرین دارد.

تمرین و متabolism گلوکز

علاوه بر کاهش وزن، تمرین metabolism گلوکز را بهبود می‌بخشد و سطح گلوکز خون صومعه، سطح انسولین خون صومعه را کاهش می‌دهد، tolerance گلوکز را بهبود می‌بخشد و مقاومت به انسولین را کاهش می‌دهد.

اما باید به یاد داشته باشیم که توقف تمرین می‌تواند منجر به افزایش معنادار چربی داخل بطنی در مدت زمان چند هفته یا ماه شود، بر اساس برخی مطالعات.