چاقی و ورزش

چاقی معمولاً به معنای عدم تعادل بین انرژی دریافتی و مصرف است به طوری که انرژی اضافی در سلول های چربی ذخیره می شود. تعداد این سلول های چربی افزایش می یابد که منجر به چندین عواقب سلامتی می شود.

چربی اضافی بدن اغلب منجر به افزایش خطر بیماری قلبی، دیابت، بیماری کیسه صفرا و کبد، آرتریت و برخی سرطان ها می شود. چاقی با حدود 1.3 میلیارد نفر اضافه وزن یا چاق به یک اپیدمی جهانی تبدیل شده است.

علل چاقی

از جمله عوامل خطر چاقی می توان به افزایش مصرف غذاهای پر انرژی و کاهش فعالیت بدنی یا کم تحرکی اشاره کرد.

سایر علل چاقی شامل اختلالات غدد درون ریز، هیپوتالاموس و ژنتیک است. تعادل خوبی بین کالری دریافتی و مصرف وجود دارد که تحت تأثیر عوامل سبک زندگی مانند چربی اضافی رژیم غذایی، قند و کاهش فعالیت بدنی قرار می گیرد. این منجر به تغییرات منفی در فیزیولوژی بدن می شود.

BMI

افراد زمانی چاق در نظر گرفته می شوند که بیش از 20 درصد وزنشان بالاتر از وزن ایده آل باشد. شاخص توده بدنی (BMI) به صورت وزن بر حسب کیلوگرم تقسیم بر مجذور قد بر حسب متر محاسبه می شود.

معیارهای پذیرفته شده در حال حاضر برای اضافه وزن به عنوان سطوح شاخص توده بدنی (BMI) بیشتر از 25 کیلوگرم بر متر مربع و چاقی به عنوان BMI 2 کیلوگرم بر متر مربع تعریف شده است. معیار دیگر درصد چربی بدن است که در اینجا نشان داده شده است:

توزیع چربی

توزیع چربی یکی از عوامل اصلی بیماری است. به عنوان مثال، توزیع چربی در قسمت بالایی بدن آندروید نامیده می شود و با افزایش خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر، فشار خون بالا، سطح کلسترول بالا، دیابت و همچنین اختلال در عملکرد هورمونی و قاعدگی مرتبط است. با اندازه گیری نسبت دور کمر به باسن تعیین می شود.

خطر ابتلا به بیماری از طریق توزیع چربی را نیز می توان با اندازه گیری دور کمر اندازه گیری کرد که در سانتی متر اندازه گیری می شود:

ورزش و مدیریت چاقی

بنابراین ورزش یکی از مهمترین اقدامات در مدیریت چاقی است. معمولاً به تغییرات رژیم غذایی، داروها و مدیریت جراحی چاقی اضافه می شود.

ورزش علاوه بر کاهش وزن با افزایش مصرف کالری، عزت نفس را نیز بهبود می بخشد که به نوبه خود باعث افزایش پایبندی به رژیم غذایی و فعالیت بدنی می شود.

ورزش درمانی برای چاقی باید در یک برنامه برنامه ریزی شده و نظارت شده از فعالیت ها ایجاد شود که به بهترین وجه با نیازهای بیمار مطابقت داشته باشد. ورزش باید به آرامی شروع شود و با بهبود ظرفیت عملکردی باید افزایش یابد.

ورزش و توزیع چربی بدن

ورزش وزن بدن را کاهش می دهد و با ترویج کاهش چربی منطقه ای به ویژه در ناحیه شکم بر توزیع چربی بدن تأثیر می گذارد. این امر خطر بیماری های مرتبط با توزیع چربی در قسمت بالایی بدن را کاهش می دهد. علاوه بر این وزن از دست رفته نیز با ورزش به بهترین شکل حفظ می شود.

ورزش و متابولیسم گلوکز

ورزش علاوه بر کاهش وزن باعث بهبود متابولیسم گلوکز و کاهش گلوکز خون ناشتا، سطح انسولین خون ناشتا، بهبود تحمل گلوکز و کاهش مقاومت به انسولین می شود.

با این حال باید به خاطر داشت که طبق برخی مطالعات، توقف ورزش می تواند منجر به افزایش قابل توجه چربی داخل شکمی در طی چند هفته یا چند ماه شود.