چگونه استرس ترکیب بدن را تحت تأثیر قرار می دهد 1

استرس تجربه‌ای جهانی است. آیا آن را در عجله برای کار، آمادگی برای یک ارائه مهم، مراقبت از نزدیکی بیمار یا حمایت از خانواده تجربه کرده‌اید؟ استرس بخشی از زندگی روزمره ماست. اما استرس چیست و چگونه روی ذهن و بدن ما تأثیر می‌گذارد؟

استرس پاسخ طبیعی بدن به چالش‌ها یا تهدیدات است. این واکنش، که برای امنیت شما طراحی شده، دامنه‌ای از احساسات را فعال می‌کند، از جمله ترس، نگرانی، اضطراب، غم و گاهی حتی انگیزه. بله، انگیزه—چرا که همه استرس مضر نیست. در واقع، برخی از استرس‌ها می‌توانند ما را به انجام کارها یا دستیابی به اهداف تشویق کنند.

در حالی که اپیزودهای کوتاه استرس، که به آن استرس حاد گفته می‌شود، قابل مدیریت و اغلب موقت هستند، استرس مزمن نگرانی‌برانگیزتر است. این احساس فشار و اضطراب بلندمدت می‌تواند بر سلامت فیزیکی و روانی شما تأثیر بگذارد.

اگر تنش مزمن به درد بخوری نرسد، می‌تواند منجر به بیماری، کاهش خوشبختی و حتی باعث این شود که ناتوان به حفظ روتین تمرین منظم یا ساخت عضلات لاغر شوید. شناسایی و مدیریت تنش برای محافظت از سلامتی و کیفیت زندگی شما ضروری است.

چگونه است کورتیزول؟

تنش بخشی از زندگی دائمی است. آیا بزرگ یا کوچک، فشارهای روزانه واکنش طبیعی ایجاد می‌کنند در دستگاه عصبی خودکار بدن شما، که شامل دستگاه های عصبی سیمپاتیک و پاراسیمپاتیک است. هر دو برای عملکرد بدن و تعادل داخلی بسیار مهم هستند.

دستگاه عصبی پاراسیمپاتیک، که اغلب به عنوان "استراحت و گوارش" شناخته می‌شود، فعالیت‌هایی مانند گوارش، ادرار، تولید اشک و بهبود کلی را حمایت می‌کند. این همچنین کمک می‌کند تا انرژی برای نیازهای آینده ذخیره شود و ایمنی و تعمیر را ترویج دهد.

از سوی دیگر، سیستم عصبی همدل به عنوان مسئول پاسخ «جنگ یا فرار» بدن شما عمل می‌کند. وقتی فعال می‌شود، بدن شما را برای واکنش به تهدیدات ادراکی آماده می‌کند و پیوند مشترک در این واکنش کورتیزول است.

شاید به این سوال دچار باشید: کورتیزول دقیقاً چیست؟ کورتیزول به عنوان هورمون اصلی استرس شناخته می‌شود. این هورمون توسط کلژه‌های فوق کلیه تولید می‌شود و در پاسخ به استرس افزایش می‌یابد و به شما انرژی لازم برای مقابله با وضعیت، آیا مواجهه با خطر یا فرار از آن، ارائه می‌دهد. در کوتاه مدت، کورتیزول مفید است زیرا شما را هشدار داده و آماده واکنش می‌کند.

با این حال، هنگامی که کورتیزول به طور مداوم و در بازه‌های زمانی طولانی ترشح می‌شود، می‌تواند خطرناک شود. تولید مداوم کورتیزول می‌تواند منجر به اختلال شود که ممکن است علت التهاب مستمر شود. تحت این شرایط، بدن شما در حالت استرس دائمی قرار دارد و چرخه‌ای از درد، اضطراب، ناراحتی و حتی افسردگی ایجاد می‌کند. این ترشح هورمونی مداوم هم بدن و هم ذهن را در حالت آمادگی بالا نگه می‌دارد، که برای سلامت کلی شما ایدهآل نیست.

کورتیزول و ساختار بدن

این پاسخ استرس دائمی برای ساختار بدن شما مناسب نیست. مطالعات نشان داده‌اند که سطح بالای کورتیزول با ساختار بدتر بدن، به ویژه چربی بیشتر بدن و جرم بیشتر ماهیچه‌ای همبسته است. استرس بلندمدت همچنین می‌تواند به مجموعه‌ای از مشکلات پزشکی کمک کند.

چگونه کورتیزول بر گرایش شما تأثیر می‌گذارد

استرس همچنین عادت‌های خوردنی شما را تغییر می‌دهد. استرس حاد و مزمن می‌توانند بر گریزه خوردنی شما تأثیر بگذارند. برخی افراد تحت تأثیر استرس حاد، کاهش گریزه به خوردن را تجربه می‌کنند، در حالی که استرس مزمن اغلب باعث ایجاد توق به غذاهای چرب و پرkalorی مثل Junk Food می‌شود. این توق‌ها توسط اثرات کورتیزول روی بدن تحریک می‌شوند.

استرس مزمن منجر به ترشح مداوم کورتیزول می‌شود که می‌تواند به طور قابل ملاحظه‌ای بر ترکیب بدن تأثیر بگذارد. سطح بالا کورتیزول تأثیر بر تنظیم گریزه را از طریق تحریک هورمون‌هایی مانند لوپین، گرلین و انسولین دارد. این هورمون‌ها با مغز ارتباط برقرار می‌کنند و نشانه‌هایی مانند گرسنگی، توق و نیاز به تعادل انرژی را ارسال می‌کنند.

گرلین و کورتیزول رابطه متقابل و تقویت‌کننده‌ای دارند. هنگامی که سطح کورتیزول افزایش می‌یابد، سطح گرلین نیز بالا می‌رود. گرلین که به عنوان «هورمون گرسنگی» شناخته می‌شود، به بدن سیگنال می‌دهد تا بیشتر به غذا توق داشته باشد، به ویژه غذاهایی که پر از قند و کربوهیدرات هستند. این موضوع منجر به یک دوره از افزایش توق و بیش‌خوردگی می‌شود که می‌تواند در نهایت به افزایش وزن کمک کند.

کورتیزول، مقاومت به انسولین و افزایش وزن

علاوه بر تأثیرگذاری بر گرسنگی، سطح بالای کورتیزول می‌تواند به فرآیند گلوکوز نو‌سازی (Gluconeogenesis) تحریک کند، که این فرآیند می‌تواند منجر به مقاومت به انسولین شود. مقاومت به انسولین زمانی رخ می‌دهد که سلول‌های بدن کمتر پاسخگو به انسولین می‌شوند، باعث افزایش سطح قند خون می‌شود. این حالت پیش‌زمینه‌ای برای دیابت نوع ۲ است و همچنین عامل اصلی چاقی است.

علاوه بر این، سطح بالای انسولین با فعالیت بیشتر مغز در مواقع تنش مرتبط است، به ویژه در نواحی مربوط به پاداش. این فعالیت مغزی تمایل بیشتری به غذا خوردن ایجاد می‌کند و تمایل به مصرف غذاهای نامساعد و پرکالری را تقویت می‌کند.

در مجموع، هرچند کورتیزول برای کمک به بدن در واکنش به تنش‌های فوری ضروری است، اما سطح بلند مداوم کورتیزول می‌تواند تأثیرات منفی قابل توجهی بر ترکیب بدنی و سلامت کلی شما داشته باشد. از تغییرات عادت‌های غذایی تا مقاومت به انسولین و افزایش وزن، تنش مزمن می‌تواند بهبود سلامت جسمانی و روانی شما را تحت تأثیر قرار دهد.