Παχυσαρκία και Άσκηση

Η παχυσαρκία συνήθως σημαίνει ανισορροπία μεταξύ της εισπράξεως ενέργειας και της δαπάνης της, ώστε η υπερβαλλομένη ενέργεια να αποθηκεύεται σε λιποκυττάρους. Αυτοί οι λιποκύτταροι αυξάνονται σε αριθμό, προκαλώντας διάφορες υγειονομικές συνέπειες.

Η υπερβολική σωματική λιποβολία συχνά οδηγεί σε αυξημένο κίνδυνο καρδιακών νόσων, διαβήτη, νόσων της χολεδόχου και του φειδιού, αρθρίτιδας και ορισμένων καρκινών. Η παχυσαρκία έχει γίνει παγκόσμια επιδημία με εκτιμώμενα 1,3 δισεκατομμύρια ανθρώπων που είναι υπερβάρια ή παχυσαρκικά.

Αιτίες της παχυσαρκίας

Μεταξύ των παραγόντων κινδύνου της παχυσαρκίας, οι πιο εξελιγμένοι περιλαμβάνουν την αύξηση της κατανάλωσης τροφίμων με υψηλή περιεκτικότητα σε ενέργεια και την μείωση της σωματικής δραστηριότητας ή την ιδιόκητη διαβίωση.

Άλλες αιτίες παχυσαρκίας περιλαμβάνουν ενδοκρινικές, υποθαλαμικές και κληρονομητικές διαταραχές. Υπάρχει μια λεπτή ισορροπία μεταξύ της προσλήψης και της ξόδας θερμιδών που επηρεάζεται αρνητικά από παράγοντες τύπου ζωής όπως η υπερβολική κατανάλωση λιπαρών και ζάχαρης και η μειωμένη φυσική δραστηριότητα. Αυτό οδηγεί σε αρνητικές αλλαγές στη φυσιολογία του σώματος.

Σχετικός δείκτης μάζας σώματος (BMI)

Οι άτομα θεωρούνται παχυσαρκή όταν βάρουν πάνω από το 20% άνω του αντικειμενικού βάρους τους. Ο δείκτης μάζας σώματος (BMI) υπολογίζεται ως το βάρος σε κιλάρια διαιρούμενο με το τετράγωνο της ύψους σε μέτρα.

Τα προσφερόμενα κριτήρια για την υπερβάρεια ορίζονται ως επίπεδα δείκτη μάζας σώματος (BMI) μεγαλύτερα των 25 kg/m² και για την παχυσαρκία ως BMI 30 kg/m². Ένας άλλος τρόπος μέτρησης είναι τα ποσοστά λιποειδών του σώματος όπως εμφανίζονται εδώ:

Κατανομή του λιποβλέμματος

Η κατανομή του λιποβλέμματος είναι μία από τις κύριες παράγοντες ασθενειών. Για παράδειγμα, η κατανομή του λιποβλέμματος στον επάνω μέρο του σώματος ονομάζεται Android και έχει συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο καρδιακών αρτηριών, υψηλής πίεσης αίματος, υψηλών επιπέδων χοληστερόλης, διαβήτη καθώς και δυσλειτουργίας ormονών και μηνινής κύκλωσης. Προσδιορίζεται με τη μέτρηση του αναλογιασμού κόλλης-μηρών.

Το κίνδυνο νόσου μέσω της κατανομής του στεατού μπορεί επίσης να μετρηθεί με τη μέτρηση της περιφέρειας της κόκκαλας, μετρούμενη σε εκατοστά:

Ασκήσεις και διαχείριση της παχυσαρκίας

Οι ασκήσεις είναι ένα από τα πιο σημαντικά μέτρα στη διαχείριση της παχυσαρκίας. Συνήθως προστίθενται στις αλλαγές στη διατροφή, τα φάρμακα και τη χειρουργική διαχείριση της παχυσαρκίας.

Εκτός από τη μείωση του βάρους με την αύξηση της κατανάλωσης θερμιδών, οι ασκήσεις βελτιώνουν επίσης την αξιοπρέπεια του εαυτού, που με τη σειρά της αυξάνει την προσαρμογή στη διατροφή και την φυσική δραστηριότητα.

Η θεραπευτική ασκηση για την παχυσαρκία χρειάζεται να αναπτύξει σε ένα σχεδιασμένο και επιβλεπόμενο πρόγραμμα δραστηριοτήτων που θα προσαρμόζεται καλύτερα στις ανάγκες του ασθενούς. Η ασκήση θα πρέπει να ξεκινάει αργά και να αυξάνεται όσο η λειτουργική ικανότητα βελτιώνεται.

Ασκήσεις και κατανομή σωματικού λίπου

Η ασκήση μειώνει το βάρος του σώματος και επηρεάζει την κατανομή του σωματικού λίπου, προωθώντας την περιφερειακή απώλεια λίπου, ειδικά στην κοιλιά. Αυτό μειώνει τον κίνδυνο των νοσημάτων που συνδέονται με την κατανομή του λίπου στο επάνω μέρος του σώματος. Επιπλέον, το χαμένο βάρος διατηρείται καλύτερα με ασκήσεις.

Ασκήσεις και γλυκόζηση

Εκτός από τη μείωση του βάρους, η ασκήση βελτιώνει τη γλυκόζηση και μειώνει τον γλυκόμετρο και τα επίπεδα θαύματος στο αίμα, βελτιώνει την ανοχή στη γλυκόζη και μειώνει την αντοχή στο θαύμα.

Ωστόσο, πρέπει να θυμόμαστε ότι η διακοπή των ασκήσεων μπορεί να προκαλέσει σημαντικές αυξήσεις στο ενδοκοιλιακό λίπος μέσα σε εβδομάδες ή μήνες, σύμφωνα με μερικές μελέτες.