Wat is obesitas?

Obesitas en overgewicht zijn in de afgelopen decennia wereldwijd een probleem geworden - volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) waren er al in 2005 ongeveer 1,6 miljard volwassenen boven de leeftijd van 15+ die overgewicht hadden, ten minste 400 miljoen volwassenen waren obesitas en ten minste 20 miljoen kinderen onder de leeftijd van 5 jaar waren overgewicht.

Experts geloven dat als de huidige trends doorgaan, tegen 2015 ongeveer 2,3 miljard volwassenen overgewicht zullen hebben en meer dan 700 miljoen obesitas zullen zijn. De omvang van het obesitasprobleem heeft een aantal ernstige gevolgen voor individuen en overheidsgezondheidsystemen.

Gevolgen en Gezondheidsrisico's

Obesitas is een zorgwekkend verschijnsel vanwege de implicaties voor de gezondheid van een individu, omdat het het risico verhoogt op vele ziekten en gezondheidsstoornissen, waaronder:

Coronahartziekte

Type 2 diabetes

Kankers (baarmoederhals-, borst- en darmkanker)

Hypertensie (hoge bloeddruk)

Dyslipidemie (bijvoorbeeld, hoge totale cholesterol of hoge niveaus van

triglyceriden)

slagen

Ziekten van de lever en galblaas

Slaapapnoe en ademhalingsproblemen

Osteoartritis (een afbraak van cartilage en het onderliggende bot binnen een gewricht) en gynaecologische problemen (abnormale menstruatie, onvruchtbaarheid).

Deze aandoeningen kunnen leiden tot of bijdragen aan vroegtijdige dood en substantiële invaliditeit.

Cardiovasculaire ziekte - voornamelijk hartziekte en beroerte - is al de belangrijkste oorzaak van overlijden wereldwijd, met 17 miljoen doden per jaar, en diabetes is snel een globale epidemie geworden - volgens WHO-voorspellingen zal het aantal diabetesdoden wereldwijd in de komende tien jaar met meer dan 50% toenemen.

Minder algemene gezondheidsproblemen die samenhangen met overgewicht omvatten astma, hepatische stearose en slaapapnoe.

Economische gevolgen

Overgewicht en obesitas en de daarmee gepaarde gezondheidsproblemen hebben een aanzienlijk economisch impact op gezondheidszorgsystemen. De medische kosten gerelateerd aan overgewicht en obesitas omvatten zowel directe als indirecte kosten - directe medische kosten kunnen preventieve, diagnostische en behandeldiensten omvatten die gerelateerd zijn aan obesitas, terwijl indirecte kosten verband houden met inkomensverlies door verminderde productiviteit, beperkte activiteit, afwezigheid en beddagen, en het inkomen dat verloren gaat door vroegtijdige dood.

Definiëren van Obesitas

Overgewicht en obesitas worden door de WHO gedefinieerd als abnormale of te veel vetopslag die een risico vormt voor de gezondheid van een individu.

Overgewicht en obesitas zijn belangrijke risicofactoren voor een aantal chronische ziekten, waaronder diabetes, hart- en vaatziekten en kanker. Hoewel dit ooit een probleem was dat alleen voorkwam in landen met een hoge inkomsten, is overgewicht en obesitas nu dramatisch toegenomen in landen met een lage en middelinkomsten. Deze landen staan nu voor een "dubbele last" van ziekten, want terwijl ze blijven worstelen met de problemen van infectieziekten en ondervoeding, ervaren ze ook een snel toenemende golf van risicofactoren voor chronische ziekten zoals obesitas en overgewicht, vooral in stedelijke gebieden.

Ondervoeding en obesitas komen vaak naast elkaar voor binnen hetzelfde land, dezelfde gemeenschap en zelfs binnen hetzelfde huishouden. Deze dubbele last wordt veroorzaakt door ontoereikende voeding voorafgaand aan de geboorte, in de kinderjaren en bij jonge kinderen, gevolgd door blootstelling aan hoogvet-, energierijke-, micronutriënt-arme voedselen en gebrek aan lichamelijke activiteit.

Meten van obesitas

Een ruwe maat voor obesitas in de bevolking is de lichaamsmassaindex (BMI), een eenvoudige index van gewicht-ten-opzichte-van-lengte die veel wordt gebruikt om overgewicht en obesitas te classificeren bij volwassenen en individuen - een persoonlijk gewicht in kilogrammen wordt gedeeld door het kwadraat van de lengte in meters (kg/m2). BMI biedt de meest bruikbare maat op populatielniveau voor overgewicht en obesitas omdat deze gelijk is voor beide seksen en alle leeftijden van volwassenen, maar het is slechts een ruwe gids omdat het niet noodzakelijk dezelfde mate van vetheid weerspiegelt bij verschillende individuen.

De WHO definieert een volwassene met een BMI tussen 25 en 29,9 als overgewicht - een volwassene met een BMI van 30 of hoger wordt beschouwd als obesitas - een BMI onder 18,5 wordt beschouwd als ondergewicht, en tussen 18,5 en 24,9 als een gezond gewicht.

BMI biedt een referentiepunt voor individueel onderzoek, maar experts vermoeden dat het risico op chronische ziekten in populaties progressief toeneemt vanaf een BMI van 21.

Het meten van overgewicht en obesitas bij kinderen van 5 tot 14 jaar is uitdagend - de WHO Child Growth Standards bevat BMI-kaarten voor baby's en jonge kinderen tot de leeftijd van 5 jaar - kinderobesitas is gerelateerd aan een hogere kans op vroegtijdige dood en invaliditeit in volwassen levensfase.

BMI-bereiken voor kinderen en tieners zijn gedefinieerd zodat ze rekening houden met normale verschillen in lichaamsvet tussen jongens en meisjes en verschillen in lichaamsvet op verschillende leeftijden. Hoewel BMI samenhangt met het hoeveelheid lichaamsvet, meet BMI niet rechtstreeks lichaamsvet en sommige mensen, zoals atleten, kunnen een BMI hebben dat hen aanduidt als overgewicht zelfs als ze geen te veel aan lichaamsvet hebben.

Andere methoden om lichaamsvet en lichaamsvetverdeling te schatten omvatten metingen van huidplooi-dikte en middencircumferentie, berekening van verhoudingen tussen taille- en heupomtrek, en technieken zoals ultrageluid, computed tomography, en magnetic resonance imaging (MRI).